Θυμήσες στη Θάλασσα

[Στίχος 1]
Εκεί στον σκοτεινό ορίζοντα,
της θάλασσας όπου ξέφυγα,
ψάχνοντάς σε, βρήκα τα κύματα,
που ρώταγαν, αναζητώντας εσένα.

[Ρεφραίν]
Όταν φάνηκε η πλώρη του ανέμου,
να σχίζει το σκοτάδι, να πυρώνει τις θύμησες,
και πάλι εκεί, στο φωτισμένο φιλιστρίνι,
να αγναντεύεις, όπως τότε, τη θάλασσα.

[Στίχος 2]
Γελάς και ρωτάς, σαν παιδί,
με ανησυχία και απορία,
''Γιατί τόσα δελφίνια παίζουν μουσική;
Και χορεύουν σαν γιορτή;''

[Ρεφραίν]
Μα ναι! Με μιας απάντησες,
''Ξέρουν για την αγάπη μας!''
Γι' αυτό μας τραγουδάνε,
στην αγάπη μας ταξιδεύουν, σε νύχτες ύπνου.

[Γέφυρα]
Μα η σιωπή, χρόνος καρφί,
κανείς δεν μπορεί να λυτρώσει την καρδιά,
βαθιά… με πρόλαβε,
δεν μπόρεσα ούτε να σου απαντήσω.

[Στίχος 3]
Οι θύμησες καρδιά μου,
τις αποτίμησες,
όλα σ’ αυτή τη ζωή,
τώρα μονάχος μου στη γη.

[Ρεφραίν]
Μα ως τον άλλο μήνα,
δίνω υπόσχεση να ‘ρθω,
στο διπλανό το μνήμα,
όπου ξέρω, θα με περιμένεις.

[Outro]
Θυμήσες στη θάλασσα,
οι αναμνήσεις, σαν κύματα,
έτσι συνεχίζεται η ιστορία μας,
συγχώνευση του ουρανού με τη γη,
σε ένα μοναδικό δάκρυ.