Ο Χαμένος Πολέμαρχος

[Verse 1]
Τον ήξερα πολέμαρχο,
τον φουκαρά τον Κλέαρχο.
Μα πονούσε η καρδιά του
και η ψυχή γύρω τριγυρνάτου.
Πονηρός και κατεργάρης,
με όνειρα που είναι μακάβριοι,
να νικήσει τον κόσμο,
και να στήσει το παλάτι του, βεβαίως.

[Chorus]
Σε ένα μέρος ξωτικό,
κάπου στο εξωτερικό,
να βρει κι αυτός μια... άνια,
ξεσπάει τα ντουμάνια.
Έτσι το ονειρεύεται,
έτσι θέλει να ζήσει,
πολέμαρχος στη ζωή,
στην αγάπη να επιβιώσει.

[Verse 2]
Με κτήμα μεγάλο,
μιας χαράς αληθινής,
κι ένα μικρό κοτέτσι,
και τον ήλιο εναγκαλιστή.
Θα φιλοξενήσει κι αυτός
τον φίλο του τον πλουμιστό,
να γλεντήσει με κρασιά
και να απολαύσει τη ζωή ξανά.

[Chorus]
Σε ένα μέρος ξωτικό,
κάπου στο εξωτερικό,
να βρει κι αυτός μια... άνια,
ξεσπάει τα ντουμάνια.
Έτσι το ονειρεύεται,
έτσι θέλει να ζήσει,
πολέμαρχος στη ζωή,
στην αγάπη να επιβιώσει.

[Bridge]
Σημαδιακό και τ’ όνειρο,
χθες αργά μεσάνυχτα,
με μαύρες βλεφαρίδες,
εις τις Βαλεαρίδες.
Πως έτρωγε μαρίδες,
με τη θάλασσα να τον καλεί,
μία ζωή ξαφνική,
χρυσή στο πλέγμα της λησμονιάς του.

[Chorus]
Σε ένα μέρος ξωτικό,
κάπου στο εξωτερικό,
να βρει κι αυτός μια... άνια,
ξεσπάει τα ντουμάνια.
Έτσι το ονειρεύεται,
έτσι θέλει να ζήσει,
πολέμαρχος στη ζωή,
στην αγάπη να επιβιώσει.

[Outro]
Κλέαρχος ο πολέμαρχος,
με όνειρα κρυφά να κάνει,
και στη θάλασσα να ανοίξει
τα φτερά του για να πετάξει.
Στην αγάπη και στο γλέντι,
είναι αυτός ο αφέντης,
ο ήρωας του ονείρου του,
με τον κόσμο αγκαλιά του.